Sorunsal haritasıyla gecenin köründe güne başlamak

Map of the Problematique = sınav sabahları erken uyanmak

Geçen sene boyunca telefonumun alarmı Map of the Problematique'ti ve geçen sene boyunca sürekli sınavlara çalışmayı bir önceki günü bile erteleyerek hep o sabaha bıraktım. Her seferinde de sabahın 4ünde - sınavın ciddiyetine göre 3 de olabilir - aynı şarkıyla uyandım. Pek sevgili beynim de haliyle bu şarkıyı sadece sabahın 6'sında sıcacık yatağı bırakıp okula gitmek zorunda olmakla değil, aynı zamanda gecenin körü-fincanlarca kahve-ağrı kesici-defter(benim durumumda defter fotokopisi ya da bir arkadaşın defterinin resimlerinden bilgisayarla çalışmak) kombinasyonuyla da özdeşleştirdi.

Fear, and panic in the air
I want to be free
From desolation and despair

diye başlayan giriş biraz da benim o zamanlarda ortalamamı 4.00'ın üstünde tutacağım diye çektiklerime uygundu gerçi. Çok da saçma bir özdeşleştirme olmamış, aferin lan beyin.

Çağrışım garip bir şey. Ben beyni hep birbiriyle içiçe acayip bir ağ gibi düşünmüşümdür. (Hani bazı şeyler gözünde farklı canlanır. Mesela benim zihinsel takvimim normal takvimlerden çok daha farklı, haftanın günlerinin garip bi düzeni var. Hoş tanımlayamıyorum ama neyse) Böyle düşünceler geçerken parıldıyor ağlar falan. Muhtemelen babamla izlediğim belgesellerin bi sonucu bu o da ayrı mesele tabi. Düşünce bi noktadan başlayıp sürekli değişik yollara saparak ilerliyor gibi sürekli. Böyle bir sistemde de her şey birbiriyle dolaylı ya da direkt olarak bağlantılı olduğundan her yere gidebiliyor.

Asıl enteresan olan bunları nasıl yerleştirdiği. Ne neyin yanında olacak? Hani desen şimdi bana banyo pencerem, hayatını gözünün önünde canlandır, ben sana ne gördüğümü anlatabileceğimi sanmıyorum; ama her evre bir şeylerle temsil ediliyor gibi. Renkler, sesler, şarkılar, filmler, kitaplar, yemekler, hatta oyuncaklar falan filan feşmekan... Listeye devam etsem yer kalmaz. Hepsi bir evreye götürüyor anında beni.

...

Ben bu yazıyı bir yere bağlayacaktım en sonunda ama etiketleri yazarken kafam dağıldı başka yerlere gitti unuttum başta saçmalama dışında hangi amaçla yazmaya başladığımı.
Çağrışım her zaman iyi bir şey değildir evladım, diyerek bitireyim o zaman banyo pencerem. Hoşçakal.